dag 19

dag 19 :

Kisoro-Mbarara

Om 5.30 uur stappen we vol goede moed uit ons bed om de bus naar Mbarara te halen.Marijke brengt ons naar Kisoro en om 7.00 uur zijn we als echte westerlingen een half uur te vroeg.... het zou toch niet dat we hem missen.......goed, we nemen afscheid en Marijke rijdt terug om Ronald uit te zwaaien naar het hospitaal. Ondertussen loopt de bus steeds voller met mensen. We zien ondertussen ook nog een aantal gevangenen die in een felgeel tenue (opvallen mag je als gedetineerde)
naar de akker gaan om het land te bewerken. Natuurlijk gevolgd door een aantal zwaar bewapende cipiers. Al met al wordt er rondom de bus flink gediscussieerd en met geld gesmeten alvorens we om 8.15 uur , 3 kwartier later dan "gepland" vertrekken. De Driver ,in toevallig ook een geel shirt, komt doodleuk om 8.10 uur
aanzetten en zet de bus in beweging, het is een bus die al 20 jaar geleden afgeschreven zou  moeten zijn.
Tijdens de eerste 10 kilometer wordt er geregeld gestopt en worden nog meer mensen ingeladen...Na een uurtje zit de bus al aardig vol, alles wordt ook in het laadruim gedumpt. Boven op onze koffers liggen bananen, zakken passievrucht en zelfs suikerriet. Het eerste gedeelte verloopt eigenlijk best vlot..voor Ugandese begrippen zeggen we dan maar...de weg is geasfalteerd en via bergpassen hebben we een adembenemend uitzicht. We genieten van deze reis en van de geuren van de medepassagiers...Na ong. 2 uur komen we in Kabale aan, een stad groter dan Kisoro maar het centrum is geplaveid met een superslechte weg. In dit centrum stoppen we en rondom de bus komen lokale verkopers met drankjes,nootjes, biscuits en lokale hapjes aangestormd. Mensen openen hun ramen en kopen van alles en nog wat.
Ook komen deze verkopers de bus in terwijl er mensen uitstappen.. je voelt hem aankomen , er wordt niet gewacht totdat de mensen eerst uitgestapt zijn ... nee... op het middenpad moeten ze elkaar kruizen en Gert krijgt menig koffer en achterwerk in zijn snufferd gedrukt...
Na een korte pauze van ongeveer een uur (?) rijdt de bus verder... de kaartjesverkoper moet ook nog even een Kabalees conflictje beslechten, maar goed... We rijden weer verder en na ong. een uur komen we op zo'n slechte weg terecht dat we elkaar een paar keer twijfelachtig aankijken....Tussendoor dreigt een zonet binnengevlogen Inwa (Ugandese superwesp) ons reisplezier te vergallen. Heldhaftig maakt Arjan korte metten met deze Bug ... dit tot veel genoegen van de Ugandese medereizigers... Gaandeweg naar Mbarara wordt de weg steeds slechter en slingeren we over "werk in uitvoering" weggetjes....het lijkt alsof ze vreselijk druk met de weg bezig zijn maar in werkelijkheid zien we de weg van Kabale en Mbarara niet voor 2020 gereedkomen...mannen slaan met grote voorhamers rotsblokken stuk die in Europa zonder twijfel met machines bewerkt zouden worden....
Dichterbij Mbarara stoppen we steeds vaker en weer komen verkopers met dozen drank , bananen, tomaten, uien en 'you name it' de bus in en vragen echt na 10 keer of we nog biscits, soda? willen ....NEE dus !!!!
Uiteindelijk komen we in Mbarara... aan niets is te zien dat dit het eindstation is..... na herhaaldelijk vragen aan de mede-passagiers of dit het eindstation is , iedereen antwoord met yes ! ...dus dan er maar uit , en dan gebeurt het.
Van alle kanten komen er jongens op ons af die de koffers willen pakken en hun op de BodaBoda willen vervoeren....Het is een geschreeuw van jewelste , om gek van te worden... wat een paniek om niks !
En dan  moeten we ook nog ...EVEN .. de koffers uit het laadruim pakken...... 
Iemand moet gevonden worden van de busmaatschappij om het luik te openen.... helaas gaat alleen het eerste luik makkelijk open....natuurlijk liggen onze koffers in het middelste vak  of misschien door het heen en weergeschud wel helemaal achterin....
Gert houdt het luik open en de kofferman duikt onderin de bus....uiteindelijk komen er vervolgens 2 volledig besmeurde koffers tevoorschijn welke op onze eigendommen lijken. Helaas is het wieltje van Arjan's koffer naar de galemiezen...die van Gert was al kapot gegaan in Kigali.... OK , nu door de mensenmassa, iedereen zit aan ons te trekken ...wij zoeken een taxi... 
Een heel aardige meneer komt ons helpen en zegt een taxi te hebben.... Hij tilt onze koffers in zijn auto en Arjan zegt:  i give you ..5000 Ush , dit moest genoeg zijn volgens Marijke,  de 'aardige' man lacht en zegt 20000 , Arjan zegt : 'take the suitcases out'  Ok..Ok 10000 zegt ie, dit accepteren we maar omdat we inmiddels achter ons allerlei BodaBoda mannetjes horen schreeuwen dat zij het voor 1500 willen doen, maar met koffers op een brommertje zien we niet zo zitten...
Uiteindelijk worden we om half 4 afgezet....(?)  in een hotel aan de rand van Mbarara...

Biertje , goede maaltijd...beëindigen deze achteraf gezien best wel gave dag... De gekste momenten geven tenslotte toch de mooiste herinneringen...over momenten gesproken......op het moment van dit schrijven is Gert trouwens al 3 keer uit de broek geweest... dus wat hij heeft gehad is niet helemaal duidelijk maar ...morgen meer hierover...

Doei